Bovenstaande vraag werd me tijdens het schrijfproces van de roman Niet alle kleine meisjes worden groot, veruit het meest gesteld. Meerdere malen was het zelfs geen vraag, maar in het hoofd van m'n gesprekspartner al een vaststaand feit: ‘Wat goed dat je het verhaal opschrijft, zodat je alles kunt verwerken.’

Onlangs luisterde ik naar de leuke en interessante Podcast ‘Het Manuscript’ van Robert Feller. Naar schatting dromen ruim 1 miljoen Nederlanders erover om ooit een boek te schrijven. Jaja, er wordt heel wat afgeschreven, zeker tijdens de coronapandemie klommen veel mensen in de pen. De traditionele uitgevers werden bedolven onder de manuscripten en de stapels ‘te lezen schrijfsels’ of oneerbiedig slush files genoemd, werden torenhoog.

Afgelopen zondag rondde ik mijn manuscript met als (werk)titel ‘LISA, niet alle kleine meisjes worden groot’ af en stuurde het naar mijn redacteur. Het was alsof er een gewicht van minstens tien kilo van me afviel en heel langzaam kreeg ik een gevoel alsof ik vakantie had.